Kendi Hayatımda Başrolde Olmam Gerekirken, Bir de Bakıyorum ki Figüran Bile Değilim..

Herkesin sevgi kavramı, mutluluktan beklentisi farklı, kimsenin ki kimseye uymaz, tıpkı elbiselerimiz gibi.

Bazen renklidir davranışımız, duygularımız, bazen de bu dünyayı terk
edene saygı gösterir gibi terk edilen duygulara ve bizi bırakıp
gidenlere tepki gibi siyaha bürünür kelimelerimiz hislerimiz, yüzümüze
yansır tüm hüzünleriz.

Bir de her zaman aynı duygularla cevap veremeyiz herkese, seçeriz ve seçiliriz.

Bir bakış bir gülüş değildir seçimi sağlayan tene dokunuş değildir
yürekteki yaşam titreşimlerini artıran, sevmek isteyenden sevilmek
isteyene bir haykırıştır, çoğu zaman bir yüreğin anlattıklarıdır.

Benim haykırışlarım yıllar ilerledikçe azalacağına daha da
çoğalıyor, sona doğru adım adım yaklaştıkça içimde yaşayan ve bir türlü
gerçeğe dönüşemeyen sevgim birikiyor, gittikçe çoğalan bir duygu seline
dönüşüyor. Yaşamak istediklerimi yaşayamamanın verdiği sıkıntı boğuyor
beni.

Hayallerini kurduğum sevgiye şöyle bir teğet geçebilseydim belki o da yetecek ama o kadar uzağım ki istediğim hayata.

Tüm geçen yıllar ve olumsuz olaylara rağmen, içimde bitip tükenmez
bir sevgi var, keşke olmasaydı dediğim anlar o kadar çoğaldı ki bu
aralar.

Yaşayamadığım sevgi dünyamı yazdığımda kendimi avuttuğumu
düşünüyordum ama olmuyor, yazdıklarım içimdekileri daha da büyütüyor ve
içimde sanki sanal olarak yeni bir hayat kuruluyor ve ben her göz
kırpıştırışımda dış dünyamdaki yalnızlığıma dönüyorum.

Sevgim ve insanları kucaklayan harflerim çevremdekilere yönelik
görünüyor ama aslında esas sevgimin kaynağı bir bilinmeze doğru gidiyor
ve ben artık takip edemiyorum, artık çok sevdiğim bu şehir bile bir
harabe gibi görünüyor, gözlerim de beni kandırıyor, sanki çek git diyor
bu şehirden.

Korkağım, hayatımı değiştirebilecek hiçbir şey yapamıyorum, her gün
bulunduğum ortama uyum sağlayıp sadece sahte sahte gülümsüyorum.

Ama beni tanıyanlar benim gibi düşünmüyor, girdiğim bütün ortamlarda
neşe kaynağı oluveriyorum, kimilerini yüreğimden dilime doğru yağan
duygusal yağmurlarımla hayrete düşürürken kimilerini de olaylara
espritüel bakışımla gülümsetebiliyorum.

Konu kendi yaşamım ve sevgi dünyam olunca kendimi çevremden ve
herkesten soyutluyorum, kendi hayatımda başrolde olmam gerekirken, bir
de bakıyorum ki figüran bile değilim, sadece seyirciyim.