Seni okulun son günlerinde tanımıştım.dünyam bi anda senin eksenin
etrafında dönmeye başlamıştı.sen ise bundan habersiz artık sana nasıl
bağlanmışsam ailem arkadaşlarım bende bişeyler olduğunu farketmiş aşık
olduğumu anlamış ama kime olduğumu bilmiyorlardı taki ikimizinde ortak
arkadaşı bana o soruyu sorana kadar ''EMİNE'den hoşlanıyormusun''
o an yüzüm kızardı ne yapacağımı bilemedim evet hoşlanıyordum ama son 2
haftamızdı neden daha önce karşılaşmadık ki seninle o zaman daha farklı
olurdu herşey ama şimdi ise sen başka bi şehire ben başka bi şehire
gidecektim.evet dedim hoşlanıyorum hemde öyle basit bişey değil bu
bambaşka bişeydi artık geceleri uyumaz seninle beraber geçireceğim
günleri hayal etmeye başlamıştım.yemek yemez su içmez olmuş tek isteğim
sendin
zaman daralıyor ne yapacağıma karar verememiştim.arkadaşımız sana
söylemiş ve sen olmaz öyle bişey demişsin.bi anda dünyam karardı ve
arkadaşım asla vazgeçme dedi bende öyle yaptım seni sevmekten
vazgeçmedim senin için ailemde uzakta senin olduğun şehirde işe
başlamıştım.talihsizlik bu olsa gerek sense başka bi şehire staj
yapmaya gitmiştin usanmadım 45 gün dedim sonunda geleceksin dedim.ve
ilk seninle telefonla konuşmamız ayrı şehirlerde olsak bile duygularımı
bil istedim ama sen böyle bişeye hazır değilim
dedin.yüz yüze konuşmak için şafak sayar gibi bekledim seni amacım seni
sevdiğimi o koskoca şehirde haykırmak istiyordum yanında belki bu
faydalı olurdu.ama talihsizlik hep bizi buldu siz ailece staj
yaptığınız şehire göç etmiştiniz bu nasıl bişey bu ne şanssızlık artık
resimlerinle bakıp resmine hitap ediyordum.hani ara sıra mesajlaşırdık
ya sen hep mesafeyi koyardın ben onlara bile razıydım senden gelecek
bir boş mesaja bile ümitleniyordum delice sevmek bu olsa gerek senden
bi karşılık beklemeden sevdim seni.bak yine efkarlandım sigara içiyorum
hiç sevmezdin
ben ise bırakıcağımı söylerdim bırakamıyorum sen yoksun çünkü yanımda
sen olsan yanımda sana zarar vermemek için içmezdim bu illeti.ve geldin
ankaraya ben deli divane olmuştum bi anda buluşacağımız günü
konuşmuştuk ilk buluşmamız ve benim üzerime düşen büyük bi yük vardı
ama sorun değil senin için taşırım
beni sürekli hatırla diye zamanının her anında ben olayım diye saat
almıştım.o gün bambaşka biri olmuştum buluşacağımız cafeye 2 saat
önceden gidip konuşacaklarımızı düşünüyordum ve geldin 8 ay sonra ilk
kez seni karşımda görünce elim ayağıma dolaştı ve
başladık konuşmaya havadan sudan memleketlerden ailelerden.sıkılmış ve
ya sonucu belirtmek için''artık bizim meselemize gelsek demiştin'' ve
bende seninle gayet ciddi düşünüp seninle bir
ömrü paylaşmak isteğimi söyledim sen ise o kadar kısa ve kesin olarak
konuştun ki böyle bi şeyi hiç düşünmedim düşünmüyorum dedin o cafe
başıma yıkıldı sandım.eve gidene kadar başımı kaldırıp sağıma soluma
bile bakamadım telefonum çalıyor ama arayanın ne önemi var sen
olmadıktan sonra başımı yastığa koyduğum anda gözyaşlarıma hakim
olamıyorum neden diye soruyordum
neden gecenin saat 3ü olmuştu halen ağlıyordum.maalesef devamını
yazamıyacağım ilk defa evet ben bir tek senin için ağladım şuanda bile
içimdeki duyguları yazamaz oldum yine aklımda sen varsın hepte
olacaksın zaten bunu sakın unutma erkekler ağlamaz deme sakın ben bir
tek senin için ağladım seni nasıl sevdiğimide bir çok kişi biliyordu
burda forum sayfasında da paylaşmak istedim.
[----!..::!ALINTI!::..!----]
Konu: bir tek senin için ağladım 
Ptsi Ara. 08, 2008 9:30 pm