Çocuklu ailelere evcil hayvan rehberi

Konu: Çocuklu ailelere evcil hayvan rehberi Paz Mayıs 17, 2009 2:09 am

Çocuklu ailelere evcil hayvan rehberi

İkinci çocuk yerine evcil hayvan tercih eden ailelerin sayısı
artıyor. Bu tercihi yapmadan önce çocuğunuzun hayvanlarla
olan ilişkisini gözlemlemeli, alerjik tepki verip vermediğini
kontrol etmeli ve onun yaşına uygun bir hayvan seçmelisiniz.
Eğer çocuğunuz hazırsa, hayatı boyunca unutamayacağı muhteşem
bir dost kazanacaktır.

Hayvanseverler için evcil hayvanın, evin evladından
hiçbir farkı yok. Bazıları yoğun iş hayatı, doğru kişi ile
karşılaşmama gibi nedenlerden ötürü, çocuğun
yerine “evcil hayvan”ı koyarken, bazıları da bu sevimli
yaratıkları çocuklarına kardeş olarak seçiyor.

Gerçekten de evlat gibi görüyorlar ailenin yeni
ferdini... Sabah akşam yürüyüşler, aşılar, rutin
veteriner kontrolleri, oyuncaklar, tatile gidildiğinde emanet edilecek
konforlu yuvalar... Her ayrıntıya dikkat ediyorlar.

Zaten tüm bu gereklilikler yerine getirilecekse, hayvan sahibi
olunmalı. Bazıları geçici bir heves uğruna hayvan ediniyor,
sonra onu sokağa salıveriyor. Bu onlara yapılabilecek en
büyük kötülük.

Tam bunları yazarken geçtiğimiz aylarda okuduğum bir haber geldi
aklıma, Amerika'da aile gittikçe
küçülürken, evcilleri edinen evlerin sayısı hızla
artıyormuş. 10 yıl önce bir ailede ortalama 3.14 kişi yaşarken,
2006'da bu oran 2.57'ye düşmüş. Sadece kedi köpek gibi
evcil hayvanların sayısı ise 140 milyonu aşmış. Oysa, 1988'de bu rakam
51 milyon imiş.

Evcil hayvanlar artık ailenin bir parçası. Peki iki ayaklı ile dört ayaklının kardeşliği nasıl oluyor?

Okulunun bahçesindeki hayvan heykelciklerini tek tek
öpüp okşayan, parktaki aşılı köpeklerle yerlerde
yuvarlanan bir kız çocuğu ile, hayvanların sevgi gösterisi
sırasında korkudan yerinden sıçrayan bir oğlan çocuğu
sahibiyim. Ben, iki şahane köpek ile büyüdüm. Alman
kurdu Kontes ve sokak köpeği Bıdık ile muhteşem bir arkadaşlığımız
vardı. Ama ara sıra onların aşırı hareketlerinden mesela beni iştahla
yalamalarından korkardım. Sanırım oğlum bu konuda bana benziyor. Ben de
uzun zamandır dört ayaklı bir üçüncü
çocuk sahibi olsam mı diye düşünüyorum. Bu
nedenle konuyu araştırdım ve sizlerle paylaşıyorum. Bakalım aileye yeni
bir birey katmaya hazır mısınız?

Karar vermeden önce...
Hayvanınızın iyi huylu ve nazik olmasına dikkat edin. Elinizi
çırpın, adını söyleyin ve nasıl tepki verdiğine bakın.
Hırlıyor mu, seviniyor mu?
Köpek size yaklaşırken kuyruğu aşağı doğruysa veya vücuduyla aynı seviyedeyse kolay eğitilebileceğinin işaretidir.
Çocukla yaşamayı bilmeyen yaşı büyük hayvanların
çocuklara alışması zor olabilir. Bebekler ise oyun oynarken
istemeden ısırabilir. Bu nedenle birkaç aylık yavruları tercih
edin.
Çocuğunuzun yaşını söyleyerek onun için en uygun
cinsin hangisi olduğunu bir veterinere danışın. Çocukla iyi
anlaşan hayvan türlerini seçin. Mesela köpek
alacaksınız, “golden retriewer” listenizin başında
olabilir.
Hayvanınıza insanca davranın. Köpeğinizin boynunu kısa bir iple veya zincirle sıkmak, onu huysuz ve hırçın yapar.
Küçük yaştaki çocuğunuzu, hayvanınızla yalnız
bırakmayın. Onun oyuncak değil, bir canlı olduğunu anlatın.
Birçok yaralanma ve ısırma bu sert oyun zamanında
gerçekleşiyor. (Arkadaşımın kedisi, geçtiğimiz ay 4
yaşındaki oğluna pati attı. Pati retinaya geldi ve dikiş atıldı. Olay
Erdem’in, yanlışlıkla Cash’in benini çekmesinden
kaynaklanıyor.)
Çocuğunuza yüzünü hayvana çok yaklaştırmaması gerektiğini öğretin.
Çocuğunuza hayvanınız uyurken ve yemek yerken kuyruğunu
çekerek, yemeğini veya oyuncağını alarak onu rahatsız etmemesi
gerektiğini öğretin. Hayvanınızın evin bir köşesinde veya
bahçede ona özel bir alanı olsun. Yastığı veya
kulübesi aynı yerde dursun.
Hayvanınızın tüm aşılarını yaptırın.
İyi huylu bir hayvanı olan komşularınız varsa deneme yapın. Hayvan onu
koklarken çocuğunuz düz dursun ve sonra eliyle onu
beslesin. Bu hareketi keyifle yapıyorsa evde bir hayvanla yaşamaya
hazır demektir.
Çocuğunuzun bilmediği hayvanlara karşı temkinli yaklaşmasını
tembihleyin. Vahşi bir hayvanın ona doğru havlaması, çocuğunuzu
korkutabilir. Ve hayat boyu bir hayvanla dostluk kurmak istemeyebilir.
Vahşi hayvanlar toksoplazmadan kuduza çok ciddi hastalıklar
taşıyabilirler. Siz ve evcil hayvanınız kemirgenlerden uzak durun.
Evlerine zehirsiz yılan almayı tercih edenler var.
Sürüngenler paratifoya neden olan ölümcül bir
bakteri taşıyabilirler ve ev hayvanı olmak için uygun
değildirler. American Academy of Pediatrics

Sık sorulanlar

Hamileyim, toksoplazma riskinden ötürü kedimden vazgeçmem gerekir mi?
Toksoplazmozis, Toxoplasma gondii adı verilen parazitin neden olduğu
bir enfeksiyondur. Sadece evcil kedilerin bağırsağında dişisi ve erkeği
bir araya gelerek üreyebilir. Kediler bu paraziti enfekte bir
hayvanı (fare gibi) çiğ olarak yediklerinde alırlar. Kedinin
dışkısı ile toprağa atılan ve 24 saat içinde bulaşıcı
özellik kazanan parazitler insana ancak ağız yoluyla
geçebilir. Ancak bu parazitler otlaklarda beslenme sırasında
sığır, koyun, inek gibi hayvanların sindirim sistemine bulaşır. Daha
sonra buradan kas dokusu içine geçerek hayvanı enfekte
eder. Böyle bir hayvanın eti az pişirilerek yendiğinde enfeksiyona
neden olur. Bir başka bulaşma yolu da toksoplazma bulunan toprakla
temas etmiş meyve ve sebzelerin iyi yıkanmadan yenmesidir. Kısaca
toksoplazma hastalığı konusunda en masum kedinizdir. Kedinizin daha
önce toksoplazma geçirip geçirmediğini yani bu
hastalığa bağışıklığı olup olmadığını öğrenmenizde ve doktorunuza
danışmanızda fayda var.

Kedi veya köpek tüyü astıma neden olur mu?
Tüylü hayvanlar, en temel alerji tetikleyicisidir ve bunun
tek nedeni de tüyleri değildir. Derilerindeki pullar ve salyaları
da alerjiye neden olur. Ailenizin alerji geçmişi kuvvetliyse
evcil hayvan edinmek pek akıllıca değil. Birkaç yıl bekleyin.
Çocuğunuzu bir hayvanla temas ettirip alerjik tepki verip
vermediğini kontrol edin. Hiçbir alerjik semptom oluşmazsa ve
alerji testleri temiz çıkarsa o zaman bir hayvan
edinebilirsiniz. Kediler, köpeklere göre daha alerjendir.
Sürüngenler, balık, su kaplumbağaları türündeki ev
hayvanları alerjiye sebepiyet vermez.
Healthy Children,
Alerji ve Astım raporu, 2007

Uzman Pedagog Pınar Kılıçer:

Vicdan sahibi oluyorlar
Evcil bir hayvana sahip olmak (hele de bu kedi köpek gibi oyuncu
bir canlı türü ise), çocuğun sosyal gelişimini
çok olumlu etkiler. Onlara vicdan sahibi olmayı, sorumluluk
duygusunu öğretir ve kendilerinden farklı ve ufak bir varlığa
bakmanın keyfini yaşatır. Yani büyümelerine destek verir.

Ancak hayvanın tüm bakımını çocuğa yüklemek doğru
değildir. Çocukların sorumlulukları yavaş yavaş ve yaşlarına
göre artırılmalıdır. Zorlanırsa, hayvandan çabuk
vazgeçebilir. Yaşı gelene ve hazır olana kadar ona yardım
edeceğinizi bilmeli. Yakın zamanda sevdiği birini kaybetmiş olan bir
çocuğa, evcil hayvan alırken çok dikkat edilmeli. Yeni
bir kaybı kaldıramayabilirler. Eğer çocuğunuzun evcil hayvanı
ölürse, onu dinleyin ve yasını yaşamasına izin verin. En
yakın arkadaşını kaybetmiş gibi olacaktır, acısını
küçümsemeyin. Ölümü anlatmak
için “uyudu” lafını kullanmayın. Bu onun uykudan
korkmasına yol açar.